Η έννοια της αντήχησης

Σε συνέχεια της παρουσίασης του ψυχοθεραπευτικού μοντέλου της Μη Κατευθυντικής Παρεμβατικότητας, είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως η δουλειά με τις επιθυμίες, που σε προηγούμενη ανάρτηση (Η ανάγνωση της επιθυμίας) είδαμε ότι κατέχουν κεντρικό ρόλο στην μεθοδολογία του μοντέλου, λαμβάνει χώρα σε ένα κλίμα ισχυρών αντηχήσεων.

Με τον όρο αντήχηση ο Michel Lobrot αναφέρεται “στον μηχανισμό με τον οποίο ένας άνθρωπος οικοδομεί μέσα του μια ψυχολογική κατάσταση παρόμοια με την ψυχολογική κατάσταση ενός άλλου ατόμου”. Είναι μια διαδικασία που δεν μένει στάσιμη αλλά εξελίσσεται δυναμικά. Προκύπτει από μια έμφυτη τάση που έχουμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε τη κατάσταση άλλων ανθρώπων και να βρισκόμαστε σε συμφωνία με την συναισθηματική τους κατάσταση. Φυσικά αυτή η κλίση μπορεί να ανασταλεί, να  καλλιεργηθεί, να βαθύνει ανάλογα με τις επιρροές και τον εκάστοτε πολιτισμό.

Επομένως η ανάγνωση και η πραγμάτωση των επιθυμιών συμβαίνουν σ’ ένα κλίμα όπου τα δυο μέρη, αποδέχονται και επιθυμούν την αλλαγή προς την κατεύθυνση που έχουν επιλέξει και η αντήχηση είναι αμφίπλευρη.

Είναι σημαντική η πραγμάτωση των επιθυμιών καθώς αν μια ενόρμηση, είτε αρνητική είτε θετική, δεν αναγνωριστεί και δεν γίνει αποδεκτή τότε έχει τη τάση να ριζώνει μέσα μας με μεγάλη δύναμη τόση που μπορεί να εγκατασταθεί και ως το τέλος της ζωής μας. Αυτό δημιουργεί ένα μπλοκάρισμα, ενώ πραγματώνοντας τις ενορμήσεις μας μπορούμε να προχωρήσουμε και ν’ ανακαλύψουμε τις βαθύτερες επιθυμίες μας που πραγματώνοντας τες καταφέρνουμε να ευτυχίσουμε.