Η σύλληψη αυτής της μεθόδου έγινε στη δεκαετία του ’70 από τον Michel Lobrot γάλλο ψυχοκοινωνιολόγο – ψυχοθεραπευτή, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Paris VIII.
Η Παρεμβαίνουσα Μη Κατευθυντικότητα (Non-Directivite Intervenante, NDI) βασίζεται στις πιο πρόσφατες έρευνες στο χώρο των Επιστημών του Ανθρώπου.
Κάθε άνθρωπος οφείλει να είναι ο ίδιος δημιουργός του εαυτού του και της ζωής του. Αυτό το επιτυγχάνει πραγματοποιώντας τις επιθυμίες του που είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής του. Ο θεραπευτής, ο εμψυχωτής, ο δάσκαλος, ο φίλος… που θέλει να κάνει κάτι χρήσιμο σε κάποιον, θα πρέπει απαραιτήτως να επικεντρωθεί / υποταχθεί στις επιθυμίες αυτού του ατόμου.
Εφαρμόζει την ‘επικέντρωση στην επιθυμία’, με τις διάφορες ‘τεχνικές ανάδυσης επιθυμιών’, που βοηθούν το άτομο να γνωρίσει ποιες είναι οι επιθυμίες του και στη συνέχεια να τις πραγματοποιήσει.
Χρησιμοποιεί τις αρχές του Carl Rogers: ‘συνοδεία’, ‘αποδοχή’, ‘ενσυναίσθηση’, ‘ενεργητική ακρόαση’, ‘αυθεντικότητα του θεραπευτή’.
Επιπλέον δίνει τη δυνατότητα στο θεραπευτή/εμψυχωτή να παρεμβαίνει, προτείνοντας δράσεις που σκοπό έχουν να διευκολύνουν την εμβάθυνση και τον εμπλουτισμό του προσωπικού βιώματος προς την κατεύθυνση των επιθυμιών του ατόμου ή της ομάδας. Οι προτάσεις αυτές πηγάζουν από δοκιμασμένες τεχνικές έκφρασης, επικοινωνίας, συγκινησιακές, δόμησης σχέσεων, αυτοματισμού κ.ά., όπως είναι η Gestalt, η Βιοενέργεια, το Ψυχόδραμα, Αυτόματη γραφή, Αυθόρμητο θέατρο, Μάσκες, Art therapy κ.ά.
Η Παρεμβαίνουσα Μη Κατευθυντικότητα εφαρμόζεται στην Ελλάδα από το 1985.
