Ανοιχτός Διάλογος

Ο Ανοιχτός Διάλογος, αποτελεί μια νέα θεραπευτική πρόταση η οποία στηρίζεται στην οικογένεια και το κοινωνικό δύκτιο. Εφαρμόζεται στη δυτική Λαπωνία και η ανάπτυξη της ιδέας αυτής ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 από τον Τζέικο Σεϊκούλα και την ομάδα του.

Βασική αρχή τους ήταν ότι κάθε διαδικασία φροντίδας είναι μοναδική και πρέπει να προσαρμόζεται στις ειδικές ανάγκες του κάθε ασθενούς. Ο Ανοιχτός Διάλογος εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση των ψυχωτικών επεισοδίων και έχει εντυπωσιακά θετικά αποτελέσματα συγκριτικά με τη κλασσική ψυχιατρική προσέγγιση.

Είναι εντυπωσιακό να αναφέρουμε πως τις περισσότερες κρίσεις τις ξεπερνούν χωρίς λήψη φαρμακευτικής αγωγής και χωρίς νοσηλεία, αποφεύγοντας έτσι και το στίγμα του ασθενούς. Εντυπωσιακό επίσης είναι πως όλες οι συζητήσεις γίνονται με παρουσία του ανθρώπου που βρίσκεται στη κρίση και από κοινού παίρνονται όλες οι αποφάσεις.

Παραθέτουμε ένα ντοκιμαντέρ για την εν λόγω θεραπευτική πρακτική.

Πηγή: wildtruth.net

Σχετικά links: mentalhealthhellenicobservatory, mindfreedom.org, opendialogueapproach.co.uk

Τρέλα είναι ο «περισσεύον» άνθρωπος μέσα μας.

Αντώνης Λιοδάκης, ψυχίατρος

Μια κουβέντα η οποία έχει ως αφετηρία την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και την μέχρι τώρα πορεία της. Μια κουβέντα που αβίαστα περνά στην Ελλάδα του σήμερα. Μια κοινωνία που σφαδάζει, μια κοινωνία σε αποσύνθεση… Και η προοπτική; Στην συνεργασία, στις κοινές διαδρομές, αναζητώντας μέσα από τους καρπούς της Γης…

Μια πλούσια σε αγωνίες αλλά και σε οράματα συζήτηση αυτή που είχαμε με την Αντώνη Λιοδάκη και που μοιραζόμαστε μαζί σας.

Συνέντευξη: Ματθαίος Φραντζεσκάκης

 Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση

Ψυχιατρική μεταρρύθμιση που βρίσκεται αυτό το στοίχημα στην Κρήτη;

Το Ψυχιατρείο Χανίων και γενικά η υγειονομική Περιφέρεια Κρήτης από πολύ νωρίς μπήκε, συντονίστηκε με την ιδέα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης .Μια μικρή μεν αλλά δυναμική ομάδα επαγγελματιών ψυχικής υγείας ήταν από την δεκαετία του 80 προσανατολισμένη ιδεολογικά, κοινωνικά, πολιτικά και θεραπευτικά στο κλείσιμο του Ψυχιατρείου και στη αποδόμηση του με όσες δυσκολίες συνεπάγονταν αυτό το εγχείρημα. Τα ασυλικά αντανακλαστικά διατήρησης του ασύλου ήταν σημαντικά, δεδομένου ότι η πολιτεία νομοθέτησε προς την κατεύθυνση αυτή παρέμενε επιφυλακτική. Στα Χανιά και στη Κρήτη έπρεπε να δημιουργηθούν ένα δίκτυο υπηρεσιών ψυχικής Υγείας που θα αντικαθιστούσαν το Ψυχιατρείο και που θα έδιναν στη Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση το κοινωνικό και κοινοτικό της περιεχόμενο. Επομένως άρχισαν να δημιουργούνται  ψυχιατρικές κλινικές στα Γενικά Νοσοκομεία, Κέντρα Ψυχικής υγείας σε όλους τους νομούς, Ιατροπαιδαγωγικά  Κέντρα, Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας, Κέντρα Ημέρας, Κέντρα Παρέμβασης στην Κρίση, δομές κοινωνικής αποκατάστασης(ξενώνες, οικοτροφεία)και βεβαίως Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης (ΚοιΣΠΕ). Το στοίχημα της Ψυχιατρικής μεταρρύθμισης «εκκρεμεί» διοτι δεν έχουν δρομολογηθεί όλα τα παραπάνω ανά νομό. Δηλαδή ούτε το 50% των προβλεπόμενων έργων Ψυχικής Υγείας. Η συνέχιση της ύπαρξης των Ψυχιατρείων  στον 21ο αιώνα αποτελεί  το όνειδος της ψυχιατρικής περίθαλψης.