Στις βραχώδεις παραλίες γεννιούνται και μεγαλώνουν οι σμέρνες. Εμείς θα αναφερθούμε σε μια σμέρνα, που 'ναι τυχαία όμως, την ίδια ιστορία θα λέγαμε και για τις υπόλοιπες. Το λέμε αυτό για να μη νομίσετε πως η σμέρνα της ιστορίας μας αποτελεί εξαιρεση ή τίποτα μοναδικα διαφορετικό. Όχι, είναι μια από τις πολλές σμέρνες που γεννιούνται και ζουν στις βραχώδεις παραλίες.
Αυτή λοιπόν η Σμέρνα είχε στρογγυλό σώμα με καφέ και κίτρινες βούλες, εγώ όταν την πρωτοείδα είπα: Α! ωραίο πλάσμα, όμορφο!
Η Σμέρνα όμως δε πιστεύει το ίδιο για τον εαυτό της. Καθώς μεγαλώνει τα ψάρια και τα υπόλοιπα πλάσματα του βυθού της λένε ότι μοιάζει με φίδι. Και όλοι ξέρουν ότι το να μοιάζει κανείς με φίδι δεν είναι κοπλιμέντο. Αυτό βασίζεται μάλλον σε κάποιο στερεότυπο πανάρχαιο που θέλει τα φίδια κακά, μοχθηρά, δόλια και σίγουρα τίποτα καλό και όμορφο σ' αυτά. Δεν είναι της παρούσης να ασχοληθούμε τώρα μ' αυτό το ηλίθιο στερεότυπο, αλλά καταλαβαίνεται πως η Σμέρνα μας δε πέρναγε και πολύ καλά. Πέρα απ' το ότι όλοι την έβλεπαν σα φίδι της θάλασσας για τον ίδιο λόγο
την απέφευγαν, την φοβόντουσαν. Έτσι η Σμέρνα μεγάλωνε κ' όλη της τη ζωή τη περνά κρυμμένη στους βράχους, φοβισμένη απ΄τα λόγια και την απόρριψη των άλλων.
