Ανθρώπινες Σχέσεις

Τα ανείπωτα κάνουν την προδοσία. Μια φράση, μια σκέψη, ένα συναίσθημα που προέκυψε από ομάδες αυτογνωσίας και προσωπικής ανάπτυξης.

 Και τι είναι τα ανείπωτα; Τι σημαίνει ανείπωτα;

Ανείπωτα θεωρούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που δεν γίνανε λόγια ή γίνανε αλλά δεν εξέφραζαν το σύνολο των σκέψεων ή την ένταση των συναισθημάτων.
 Ας χρησιμοποιήσουμε καλύτερα ένα παράδειγμα: σας έχει τύχει να κουβεντιάζετε με κάποιον, και ενώ συμβαίνει αυτό να έχετε διάφορες σκέψεις και συναισθήματα, τα οποία όμως δεν αποκαλύπτεται στο συνομιλητή σας; Ή να λέτε μέρος αυτών ή να τα "στολίζετε" τόσο, που αλλοιώνεται ο χαρακτήρας, η ένταση, πολλές φορές και το περιεχόμενο των αρχικών σκέψεων και συναισθημάτων;

Αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένας μας, για διάφορους λόγους. Ίσως αυτό που σκεφτήκαμε να ήταν αρνητικό για το άλλο άτομο, κάτι τέτοιο από μόνο του είναι δύσκολο να ειπωθεί. Ίσως γιατί φοβόμαστε αν και με ποιον τρόπο θα το δεχτεί ο συνομιλητής μας, ίσως γιατί δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό να εκφράζουμε αρνητικά ή άσχημα πράγματα. Αυτό σχετίζεται βέβαια, με το πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε και τη σχέση που έχουμε με τον άλλο.
Για παράδειγμα, αν ο απέναντι μας είναι ο δάσκαλός μας, ή κάποιο άλλο πρόσωπο ισχύος, δύσκολα θα εκφράσουμε κάτι άσχημο. Μπορεί να φοβόμαστε τις συνέπειες ή να νομίζουμε ακόμη πως δεν έχουμε ένα τέτοιο δικαίωμα. Αντίθετα, μπορεί να σκεφτόμαστε κάτι πολύ θετικό και όμορφο, που πάλι διστάζουμε να το εκφράσουμε, Ή να νιώθουμε ότι βαριόμαστε αλλά παρόλα αυτά να συνεχίζουμε τη κουβέντα. Ανάλογα λοιπόν με το πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε και τη σχέση που έχουμε με τον συνομιλητή μας, ποικίλουν οι λόγοι που δεν εκφράζουμε ή μεταμφιέζουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Αυτό το ονομάζουμε, ανείπωτο.

Ερχόμενοι στην προδοσία, θα λέγαμε ότι είναι μια λέξη με "βαριά" σημασία. Είναι μια έννοια που δηλώνει την αθέτηση όρκων και υποσχέσεων, αναφέρεται σε συμπεριφορές μεταξύ ανθρώπων που έχουν μια σχέση.

Εμείς τοποθετούμε ψηλά τις ανθρώπινες σχέσεις, οι οποίες για να ωριμάσουν, να ευδοκιμούν και να φτάνουν οι άνθρωποι να επικοινωνούν στηρίζονται σε κάποιες αξίες. Την ειλικρίνεια, την αυθεντικότητα, την αμεσότητα και την ελευθερία. Αυτές οι αξίες συνοδεύονται από αντίστοιχα συναισθήματα, όπως ο σεβασμός, η αποδοχή και η αγάπη.

Επιπλέον, στις ανθρώπινες σχέσεις τοποθετούμε την κάθε σχέση, απ' την πολύ στενή διαπροσωπική  σχέση (μεταξύ συντρόφων, γονείς με τα παιδιά τους) μέχρι τις τυπικές σχέσεις (μεταξύ γειτόνων, συναδέλφων).

Όλες αυτές οι σχέσεις, θα ήταν ευχής έργον, αν διέπονταν από τις παραπάνω αξίες. Όταν όμως υπάρχουν ανείπωτα μεταξύ μας, που όσο συνεχίζεται η σχέση τόσο αυξάνονται, τότε συντελείται προδοσία.  Προδίδουμε τις αξίες της ειλικρίνειας, της αυθεντικότητας, της ελευθερίας, της αμεσότητας και στη συνέχεια προδίδουμε και τα συναισθήματά μας. Αποτέλεσμα αυτού, είναι οι σχέσεις μας να δηλητηριάζονται και να φθίνουν συνεχώς.

Πώς τις προδίδουμε;

Όταν δεν εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε για τον άλλο ή για τη κατάσταση ή για το θέμα για το οποίο συζητάμε. Τότε, αρχικά δεν είμαστε άμεσοι και αυθεντικοί και αυτό γιατί ενώ άλλα συμβαίνουν μέσα μας, άλλα δείχνουμε και δεύτερον δεν είμαστε ειλικρινής, αφού κρύβουμε πράγματα ή τα αλλοιώνουμε.

Προσθετικά, ούτε εμείς είμαστε ελεύθεροι απ' τη στιγμή που δεν εκφραζόμαστε ελεύθερα, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Επιπλέον, δεν δίνουμε την δυνατότητα και την ελευθερία στον άλλο να μας "δει" και να μας "ακούσει" όντως και να κάνει τις δικές του επιλογές. Μπορεί πραγματικά να ενδιαφέρεται και να θέλει κάτι τέτοιο.

Φοβόμαστε και αγχωνόμαστε για το πως θα επηρεαστεί η σχέση μας, για το τι θα συμβεί μετά, μήπως ο άλλος νιώσει άβολα, ή θυμώσει ή μας παρεξηγήσει. Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά μπορεί να συμβούν, μπορεί όμως και όχι, το μόνο σίγουρο είναι πως με τόσα ανείπωτα, ξανά και ξανά,   καταλήγουμε να είμαστε καρικατούρες μέσα στις ίδιες μας τις σχέσεις, μέσα στις ίδιες μας τις ζωές. Επιτρέπουμε να συντελείται διπλή προδοσία. Μία απέναντι στον εαυτό μας και μία απέναντι στους άλλους.

Ας σταματήσουμε να προσπαθούμε να τα ελέγξουμε όλα και ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας και στους άλλους να εκφράσουν αυτό που όντως έχουν να πουν αυτή τη δεδομένη στιγμή.