Ο ρόλος των προτάσεων στην NDI

Κεντρικό ρόλο στο ψυχοθεραπευτικό μοντέλο της Παρεμβαίνουσας Μη Κατευθυντικότητας (Η Μη Κατευθυντική Παρεμβατικότητα, NDI) έχουν οι προτάσεις του θεραπευτή προς τον θεραπευόμενο. Εδώ θα αναφερθούμε στο τρόπο που συντελούνται αυτές οι προτάσεις και πως διασφαλίζεται το μη κατευθυντικό πνεύμα και πρακτική.

Οι καταστροφικές επιθυμίες

Στα πλαίσια μιας θεραπείας δεν προκύπτουν μόνο θετικές και εποικοδομητικές επιθυμίες αλλά και αρνητικές, επιθετικές, καταστροφικές. (Η ανάγνωση της επιθυμίας) Η μη κατευθυντική παρεμβατικότητα δεν υποστηρίζει  συνθήκες καταστολής ή καταναγκασμού κι αυτό γιατί μια τέτοια στάση όχι μόνο δεν εξαλείφει τις επιθυμίες αλλά πολλές φορές τις ενδυναμώνει. 

Η Παρεμβαίνουσα Μη Κατευθυντικότητα (NDI)

Ο ιδρυτής της Παρεμβαίνουσας Μη Κατευθυντικότητας (Non- Directivite Intervenante, NDI) είναι ο Michel Lobrot, ο οποίος γεννήθηκε το 1924 στο Παρίσι όπου και έζησε. Παρά το ότι η μητέρα του ήταν θρησκευόμενη και επηρέασε τον ίδιο στα πρώτα νεανικά του χρόνια, στη συνέχεια εκείνος εγκατέλειψε τη θρησκεία αλλά, όπως αναφέρει: “η θρησκεία μ’ έμαθε να νοιάζομαι για τους άλλους”. Πάντα αγαπούσε την ψυχολογία αν και η καριέρα του ξεκίνησε απ’ τη διδασκαλία φιλοσοφίας και αργότερα ασχολήθηκε με παιδαγωγικά. 

Το 1958 ανακηρύσσεται καθηγητής Ψυχολογίας στο Εθνικό Κέντρο Ειδικής Αγωγής ενώ παράλληλα συμμετείχε στο παιδαγωγικό κίνημα Freinet. Εκείνη την περίοδο γνώρισε τον C. Rogers και τη προσωποκεντρική θεωρία. Γοητεύτηκε απ’ την μη κατευθυντικότητα την οποία εφάρμοσε με τους μαθητές του και γνώρισε όπως αναφέρει ο ίδιος “πραγματική ανάπτυξη”. Στη συνέχεια ήρθε σ’ επαφή με τη μη κατευθυντική μέθοδο του Kurt Lewin όπου οι ομάδες έπαιρναν μέρος χωρίς την ενεργό συμμετοχή του συντονιστή ο οποίος μόνο παρατηρούσε. Ο Michel Lobrot εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι αν αφαιρέσουμε από μία ομάδα το αυταρχικό πλαίσιο εκείνη θα γίνει ακόμα πιο δημιουργική και παραγωγική και δεν θα βυθιστεί σε αναρχία. 

Η ανάγνωση της επιθυμίας

Κεντρική έννοια στο μοντέλο της Μη Κατευθυντικής Παρεμβατικότητας του Michel Lobrot (non-directivite-intervenantion), είναι η επιθυμία. Η επιθυμία αποτελεί μια κινητήρια δύναμη η οποία είναι σχετικά αμετάβλητη. Δεν αναφέρεται μόνο στην ευχαρίστηση αλλά και στην αποφυγή του πόνου. Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε πως δεν συνάδει πάντα αυτό που ‘ισχυρίζομαι ότι θέλω’  μ’ αυτό που αληθινά επιθυμώ. Για παράδειγμα ένα παιδί που λέει ότι δεν θέλει να παίξει, ίσως πρέπει να δούμε γιατί το λέει. Ίσως το παιδί φοβάται μη χάσει την αγάπη της μητέρας του γιατί η μητέρα του του είπε “μην κάνεις θόρυβο, εάν κάνεις θόρυβο δε θα σ’ αγαπάω πια”.  Το παιδί θέλει την αγάπη της μητέρας του και γι’ αυτό λέει δε θέλω να παίξω. Η άρνηση για το παιχνίδι δεν είναι η επιθυμία του, η επιθυμία του είναι να είναι αγαπητό από τη μητέρα.

Η έννοια της αντήχησης

Σε συνέχεια της παρουσίασης του ψυχοθεραπευτικού μοντέλου της Μη Κατευθυντικής Παρεμβατικότητας, είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως η δουλειά με τις επιθυμίες, που σε προηγούμενη ανάρτηση (Η ανάγνωση της επιθυμίας) είδαμε ότι κατέχουν κεντρικό ρόλο στην μεθοδολογία του μοντέλου, λαμβάνει χώρα σε ένα κλίμα ισχυρών αντηχήσεων.