Ζώντας την εποχή του covid-19

Τον τελευταίο χρόνο η ανθρωπότητα καλείται συλλογικά να αντιμετωπίσει την πανδημία από τον covid-19.

Τον τελευταίο χρόνο στην χώρα μας όπως και σε άλλες χώρες του κόσμου, καλούμαστε να ζήσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο. Πολλές φορές επιλέγουμε άλλες μας επιβάλλεται να στερηθούμε δραστηριότητες, την φυσική επαφή μας με συνανθρώπους, τη μετακίνηση και την επαφή μας με άλλα περιβάλλοντα. Ταυτόχρονα καλούμαστε να διαχειριστούμε το προσωπικό αλλά και το συλλογικό πένθος που φέρνει η συνθήκη της πανδημίας. Ζούμε διαρκώς σε συνθήκη απώλειας και πένθους. Απώλεια της υγείας , απώλεια της ζωής, απώλεια της εργασίας, του σχολικού/ακαδημαικού πλαισίου, απώλεια της ρουτίνας που έχει η καθεμια και ο καθενας. 

Φυσικά όλη αυτή η κοινωνική συνθήκη έχει αντίκτυπο στο ψυχισμό του ανθρώπου. Έχει παρατηρηθεί και ερευνητικά και από τη κλινική εμπειρία των ειδικών, ότι οι άνθρωποι έχουν πιο συχνά και πιο έντονα αισθήματα θλίψης, φόβου, αίσθηση ματαιότητας και ανημπόριας. Δυσκολεύονται να βρουν κίνητρα και νόημα στη ζωή τους.

Εδώ αξίζει να αναφερθεί, ότι πιθανό μια ψυχική διαταραχή που προυπήρχε εντείνεται σε αυτή τη διαρκώς μεταβαλλόμενη και ανασφαλή συνθήκη, ενώ άνθρωποι που πρότινος κρατούσαν μια ισορροπία στη ζωή τους, βλέπουν την ισορροπία αυτή να διαταράσσεται.

Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, οι άνθρωποι έχουν περιορισμένους ή καθόλου τρόπους να εκτονωθούν, να δημιουργήσουν, να εκφραστούν. Η ανθρώπινη επαφή απουσιάζει ή διέπεται από φόβο και συστολή και σ' αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφερθεί πως, η φυσική επαφή έιναι απαραίτητη για την ψυχική υγεία και ευεξία των ανθρώπων. Πολλά πράγματα που αποτελούσαν πυλώνες αυτοπροσδιορισμού πλέον κλονίζονται αν δε γκρεμίζονται εντελώς. Όπως είναι τα σχολικά/ακαδημαικά/ εργασιακά πλαίσια ή τα χόμπυ και οι οργανωμένες ή ομαδικές δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου. Η έκφραση των ανθρώπων συρρικνώνεται και οριοθετείται. Έχουμε συγκεκριμένες οδηγίες αναφορικά με τη κίνηση μας και τις δραστηριότητες μας. Οι δραστηριότητες που βασίζονται στην αυθόρμητη κίνηση ή οι επιλογές με βάσει την επιθυμία πολλές φορές είναι απαγορευμένες. Ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι βιώνουν πιο έντονα και πιο συχνά αισθήματα μοναξιάς, θλίψης, ανυμπόριας, ματαίωσης, κούρασης, καταπίεσης. Φοβούνται πολύ περισσότερο και κατακλύζονται από αρνητικές και δυστοπικές σκέψεις. Και όλα αυτά καλούνται κυρίως να τα βιώσουν μόνοι τους ή με ελάχιστες και περιορισμένες κοινωνικές επαφές. 

Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι όλα τα παραπάνω είναι αναμενόμενα και εντελώς φυσιολογικά να τα αισθανόμαστε, είναι ταιριαστά με την κοινωνική συνθήκη στην οποία είμαστε.

Δεν φταίμε αν νιώθουμε έτσι. Δεν κάνουμε κάτι λάθος. Είναι μια κοινή ανθρώπινη αντίδραση που απαντά στην εμπειρία που έχουμε αυτή την χρονική στιγμή.

Όμως δεν βιώνουμε όλοι οι άνθρωποι τα παραπάνω με την ίδια ένταση, συχνότητα και δυσκολία. Οπότε αν παρατηρούμε ότι ο ύπνος μας ή η διάθεση μας για φαγητό μεταβάλλεται σημαντικά, αν συνειδητοποιήσουμε ότι η δυσφορία και οι αρνητικές σκέψεις μας κρατούν πιο απομονωμένους απ' ότι χρειάζεται στα πλαίσια της προστασίας μας από τον covid-19, ότι η λειτουργικότητα μας διαταράσσεται σε μεγάλο βαθμό, ότι εμφανίζονται σωματικές αντιδράσεις που αποδίδονται στο άγχος, καλό είναι να απευθυνθούμε σ΄ έναν ειδικό ψυχικής υγείας, ο οποίος μπορεί να μας συνοδευσει στην απώλεια και το πένθος που βιώνουμε. Μπορεί να μας βοηθήσει να αφουγκραστούμε, να κατανοήσουμε και να νοηματοδοτήσουμε την εμπειρία μας.

Αυτό είναι ένα δύσκολο διάστημα για όλη την ανθρωπότητα. Υπάρχουν όμως τρόποι να μάθουμε απ' αυτη τη συνθήκη και να τη διαχειριστούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να βγούμε απ' αυτήν πιο ενδυναμωμένοι και ψυχικά ανθεκτικότεροι. Ας συνειδητοποιήσουμε οτι δεν είμαστε μόνοι και μόνες, ας επικοινωνήσουμε τις σκέψεις και τα αισθήματα μας με τους αγαπημένους μας. Ας εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια σωματικής επαφής και κοινωνικοποίησης. Ας σχετιστούμε όσο γίνεται και μπορούμε με τη φύση. Ας ασκηθούμε και ας διατηρήσουμε μια διατροφή που μας τρέφει.

Τέλος, η αλληλεγγύη, η κατανόηση και η ενσυναίσθηση είναι τα εργαλεία μας για να προσεγγίσουμε τον εαυτό μας πρώτα απ' όλα και έπειτα όσους βρίσκονται γύρω μας και αυτό το διάστημα δυσκολεύονται. Ας μην ενοχοποιούμε και ας μην κατηγορούμε τα όσα αισθανόμαστε, κανένας φόβος δεν είναι “χαζός” και καμιά στεναχώρια “ανώφελη”.  

Χριστούγεννα γιορτή και λάμψη

Χριστούγεννα γιορτή και λάμψη φως και λαμπιόνια, χαμόγελα και χιόνια γλυκά και φαγητά αφθονία αγάπης θαλπωρής τρυφερότητας συναντήσεις συνευρέσεις συμπόσια, συμπόνοια;

Δε ξέρω για συμπόνοια αλλά συμπόσια σίγουρα.

Μοναξιά, μοναχικά άδεια και κρύα για κάποιους παγωμένες θλιβερές άκαμπτες μέρες ψυχρές. Τι κρίμα;!

Κρύβουν το φως κρύβονται από το φως που ζεστό υπάρχει στη ψυχή ζωντανό.

Μα αρρώστια επικρατεί στου ανθρώπου το σώμα, το μυαλό, τη ψυχή και το φως παλεύει με την μαύρη θλιβερή σιωπή

20 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα των παιδιών

Μια ημέρα που θυμόμαστε, αναστοχαζόμαστε και προβληματιζόμαστε κατά πόσο τα δικαιώματα των παιδιών προστατεύονται και εφαρμόζονται τόσο σε επίπεδο πολιτείας όσο και σε επίπεδο οικογένειας.

Ένα απ’ τα θεσπισμένα διακαιώματα του παιδιού, είναι να έχει ελεύθερο χρόνο, όπου θα μπορεί να ξεκουράζεται, να παίζει και να συμμετέχει στα πολιτισμικά και καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου του. Άραγε, πόσα παιδιά στον καθημερινό μαραθώνιο της παραγωγικότητας απολαμβάνουν ένα τέτοιο δικαίωμα;

Humanlinks – προσφέροντας στον Άνθρωπο

Η εμπειρία μου ως ψυχολόγος ξεκίνησε σε ψυχιατρικούς ξενώνες, ξενώνες που έχουν στόχο την επανένταξη. Παρόλ’ αυτά διαπίστωνα πως η επανένταξη δεν επιτελούταν με μεγάλη επιτυχία παρόλο τη προσπάθεια, τη βούληση και τη θέληση των εργαζομένων. Συνειδητοποιούσα με το καιρό ότι πιθανό αυτό δεν επαρκούσε, μιας και έλειπε η βούληση των άμεσα ενδιαφερόμενων. Οι “ένοικοι”- όπως ονομάζονται όσοι διαμένουν σε τέτοιες δομές- αλλά και οι οικογένειες τους, κατά μεγάλη πλειοψηφία, είχαν παραιτηθεί απ’ την ελπίδα της υγείας, της επιστροφής, της “κανονικότητας”. Μετά από πολλές, επαναλαμβανόμενες ματαιώσεις, από δυσκολίες και απογοητεύσεις, που πολλά απ’ αυτά είναι αποτέλεσμα των συμπτωμάτων της νόσου, οι άνθρωποι αυτοί, σαν να είχαν δεχτεί την ασυλική τους μοίρα. Τίποτα καλύτερο δεν έμενε να ελπίζουν παρά ίσως τη μεταφορά τους, σ’ ένα προστατευόμενο διαμέρισμα ή έναν καλύτερο ξενώνα. Ελάχιστες οι περιπτώσεις ανθρώπων που ονειρεύονταν να αναλάβουν την ευθύνη του εαυτού τους και να ζήσουν μια ζωή με ικανοποίηση.

Μια κοιλιά γεμάτη συναισθήματα

Σας καλούμε στην ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης και ενδυνάμωσης για γυναίκες σε περίοδο εγκυμοσύνης.

Η εγκυμοσύνη είναι μια από τις σημαντικότερες περιόδους της ζωής μιας γυναίκας. Κατά τη διάρκειά της συντελούνται μεγάλες αλλαγές σ' όλα τα επίπεδα της ύπαρξής της (σωματικό, ψυχολογικό, νοητικό) αλλά και στις δυναμικές των διαπροσωπικών της σχέσεων (σύντροφος, μέλη της οικογένειας). Η υποστήριξή της λοιπόν σ' αυτή τη περίοδο μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη ώστε να κατανοήσει, να διαχειριστεί και να εμπεριέξει όσα χρειάζεται αλλά και να αποβάλει και να σχετιστεί με όσα την επιβαρύνουν.

Σ' αυτήν την πρώτη συνάντηση, θα δώσουμε χρόνο και χώρο ώστε η καθεμία να μπορέσει να μοιραστεί τους προβληματισμούς, τις αγωνίες, τον τρόπο που παρατηρεί και βιώνει τις αλλαγές της εν λόγω περιόδου. Θα μπορέσουμε να αφουγκραστούμε τις επιθυμίες, τις προσδοκίες αλλά και τους φόβους. Θα χαλαρώσουμε και θα αλληλεπιδράσουμε με δημιουργικούς τρόπους. Όλα αυτά μέσα σε συνθήκες συναισθηματικής ασφάλειας, αποδοχής και ζεστασιάς.

Το εργαστήριο αυτό είναι μια πρώτη επαφή και γνωριμία με σκοπό να δημιουργηθεί σταθερή ομάδα, όπου θα μπορέσουμε να εμβαθύνουμε και να επεξεργαστούμε όσα μας γεννά αυτή η περίοδος.

Το εργαστήρι θα λάβει χώρα στις 01/10/19 18.30-20.30 στην διεύθυνση: Αλκμαιωνίδων 6 Αθήνα.

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας στα τηλ. 6978654629 (Ελένη), 6980235750 (Μαριάννα) ή στα e-mails: elenipanagiotak@gmail.com, mariandad@yahoo.co.uk

Οι θέσεις είναι περιορισμένες και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Πληροφορίες και βιογραφικά των συντονιστριών όπως και πληροφορίες για τις μεθόδους και τις τεχνικές που θα χρησιμοποιηθούν στην εμψύχωση της ομάδας μπορείτε να βρείτε στις ιστοσελίδες μας: topsychodrama και ndi-psychology  

Το ταξίδι του Παρατηρητή

Κάποτε σε μια χώρα ούτε πολύ μακρινή μα ούτε και πολύ κοντινή, ζούσε ένας μικρός Παρατηρητής. 

Χαιρόταν να περπατά με τους φίλους του δίπλα στη θάλασσα, να σταματά για μια στιγμή και να σχηματίζει κυκλάκια στο νερό με πλακουτσωτές πετρούλες. Του άρεσε να εξερευνεί μονοπάτια μες τα δάση, να μουρμουρίζει σκοπούς, να τραγουδά, να ψαρεύει. 

Καθώς μεγάλωνε ο μικρός Παρατηρητής μας, άρχισε να ψάχνει το νόημα της ζωής, ν’ αναρωτιέται ποιός είναι, τι είναι ζωή, αν υπάρχει Θεός και αν ναι ποιός απ’ όλους αυτούς τους θεούς που ακούγονται είναι ο αληθινός. Αναρωτιόταν για το ποιό είναι το νόημα της ζωής και τελικά ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να τη ζήσει. Είχε ακούσει ο σοφός Παρατηρητής μας πως η ζωή είναι μικρή και πολύτιμη για να τη χαραμίζεις! Δεν ήξερε γιατί ήταν πολύτιμη, αλλά θα το μάθαινε κι αυτό, όλα θα τα μάθαινε ο Παρατηρητής μας! Εκείνος είχε ήδη αποφασίσει, πως θα αναζητούσε και τελικά θα έβρισκε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσει τη ζωή του. 

Ξεκίνησε να ταξιδεύει, γύριζε όλο τον κόσμο και… παρατηρούσε! Παρατηρούσε τα πάντα! Τη φύση – του άρεσε πολύ η φύση- τα ζώα και τα φυτά, τους ανθρώπους, τις συνήθειες τους, τους διάφορους πολιτισμούς που υπάρχουν στον κόσμο τούτο. Διάβασε και έμαθε όλα τα φιλοσοφικά και θρησκευτικά ρεύματα. Απ’ όπου περνούσε κοίταγε, άκουγε, αλλά, δεν άγγιζε! Εκείνος έψαχνε το ιδεατό, το τέλειο, όταν το έβρισκε θα το άρπαζε και θα το έκανε δικό του! 

Πώς να διαλέξω τον ψυχολόγο μου;

Αυτό το άρθρο επιδιώκει να διευκολύνει και να δώσει μια απάντηση σε ένα θέμα που μπερδεύει ή δυσκολεύει τους ανθρώπους οι οποίοι σκέφτονται να απευθυνθούν σ' έναν ειδικό ψυχικής υγείας.

Όταν διαλέγουμε ειδικό για να μας υποστηρίξει σε κάποιο ζήτημά μας, υπάρχουν διάφορα κριτήρια στα οποία εστιάζουμε ώστε να κάνουμε την επιλογή μας. Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε πως παρά τ' αρχικά μας κριτήρια καθοριστικό ρόλο στην επιλογή ή όχι του ειδικού είναι η πρώτη επαφή που θα έχουμε μαζί του. 

Ερχόμενοι στην επιλογή του κατάλληλου για εμάς ειδικού ψυχικής υγείας, είτε είναι ψυχολόγος, είτε ψυχοθεραπευτής, είτε ψυχίατρος, είτε σύμβουλος ψυχικής υγείας, φαίνεται ότι αρκετοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι σημαντικό ο ειδικός που θα διαλέξουν να είναι για παράδειγμα, κοντά στην ηλικία τους, ή να έχουν παρόμοιες καταβολές και εμπειρίες ζωής. Κριτήρια δηλαδή που συνήθως δεν βάζουμε όταν πρόκειται να επισκεφθούμε για παράδειγμα, έναν παθολόγο. Αυτό πιθανό στηρίζεται στην πεποίθηση ότι αν ο ειδικός έχει κάποια κοινά με την ιστορία μου αυτό θα τον βοηθήσει να με καταλάβει περισσότερο,  ώστε να με κατευθύνει και να με συμβουλεύσει καλύτερα.

η ιστορία της Σμέρνας

Στις βραχώδεις παραλίες γεννιούνται και μεγαλώνουν οι σμέρνες. Εμείς θα αναφερθούμε σε μια σμέρνα, που 'ναι τυχαία όμως, την ίδια ιστορία θα λέγαμε και για τις υπόλοιπες. Το λέμε αυτό για να μη νομίσετε πως η σμέρνα της ιστορίας μας αποτελεί εξαιρεση ή τίποτα μοναδικα διαφορετικό. Όχι, είναι μια από τις πολλές σμέρνες που γεννιούνται και ζουν στις βραχώδεις παραλίες.

Αυτή λοιπόν η Σμέρνα είχε στρογγυλό σώμα με καφέ και κίτρινες βούλες, εγώ όταν την πρωτοείδα είπα: Α! ωραίο πλάσμα, όμορφο!

Η Σμέρνα όμως δε πιστεύει το ίδιο για τον εαυτό της. Καθώς μεγαλώνει τα ψάρια και τα υπόλοιπα πλάσματα του βυθού της λένε ότι μοιάζει με φίδι. Και όλοι ξέρουν ότι το να μοιάζει κανείς με φίδι δεν είναι κοπλιμέντο. Αυτό βασίζεται μάλλον σε κάποιο στερεότυπο πανάρχαιο που θέλει τα φίδια κακά, μοχθηρά, δόλια και σίγουρα τίποτα καλό και όμορφο σ' αυτά. Δεν είναι της παρούσης να ασχοληθούμε τώρα μ' αυτό το ηλίθιο στερεότυπο, αλλά καταλαβαίνεται πως η Σμέρνα μας δε πέρναγε και πολύ καλά. Πέρα απ' το ότι όλοι την έβλεπαν σα φίδι της θάλασσας για τον ίδιο λόγο

την απέφευγαν, την φοβόντουσαν. Έτσι η Σμέρνα μεγάλωνε κ' όλη της τη ζωή τη περνά κρυμμένη στους βράχους, φοβισμένη απ΄τα λόγια και την απόρριψη των άλλων.

Ομάδα αυτογνωσίας φοιτητών

Η ομάδα θα αποτελείται από μικρό, σταθερό αριθμό ατόμων και ο στόχος της είναι η αυτογνωσία και η προσωπική ανάπτυξη. Μέσα σ’ ένα ζεστό κλίμα σεβασμού, αποδοχής και ενσυναίσθησης καλούμαστε να αφουγκραστούμε τις ανάγκες, τις δυσκολίες, τις επιθυμίες και τα οράματα μας. Καλούμαστε να αναγνωρίσουμε την ολότητα μας, να της δώσουμε χώρο και χρόνο αφουγκραζόμενοι και αποδεχόμενοι την ύπαρξή της.

Αν είσαι φοιτητής/ φοιτήτρια:

• Και σ’ απασχολούν ζητήματα διαπροσωπικών σχέσεων ή θέλεις να έρθεις σ’ επαφή με τον εαυτό σου και να τον γνωρίσεις καλύτερα ή νιώθεις ότι το άγχος πολλές φορές σε ξεπερνά και δεν παίρνεις αρκετή ικανοποίηση από την καθημερινότητά σου. Επίσης αν θέλεις να ενισχύσεις την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση σου

• Αν περνάς κάποιο διάστημα πένθους ή αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα υγείας εσύ ή οικείο σου πρόσωπο

• Σε περίπτωση που δυσκολεύεσαι ν’ ανταπεξέλθεις στα ακαδημαϊκά σου καθήκοντα ή δεν έχεις κατασταλάξει με το τι θες να καταπιαστείς στη ζωή σου

• Αν νιώθεις μόνη/ος και ότι κανείς δε σε καταλαβαίνει

Υπάρχει ο χώρος, ο χρόνος και οι συνθήκες να υποστηριχθείς, να αναδιπλώσεις ότι σ’ απασχολεί και να βρεις νέους τρόπους να υπάρχεις.

Η εμψύχωση θα γίνει με βάση το ψυχοθεραπευτικό μοντέλο της Μη Κατευθυντικής-Παρεμβατικότητας (NDI) που βρίσκει εφαρμογή στην εμψύχωση ομάδων, στην ψυχοθεραπεία και στον χώρο της εκπαίδευσης.

Η ομάδα θα συναντιέται 1-2 φορές τον μήνα με διάρκεια περίπου 2 ώρες. Θα συν- αποφασιστεί η μέρα και οι ώρες ανάλογα με τη διαθεσιμότητα όλων.

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής απευθυνθείτε στις εμψυχώτριες:

Ελένη Παναγιωτακοπούλου: Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια

Τηλ: 6978654629 / Email:elenipanagiotak@gmail.com

Facebook.com/psychologos.NDI

Αλέκα Κωνσταντακοπούλου: Κοινωνιολόγος, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας.

Τηλ: 6974326442/ Email: alekakonsta@gmail.com 

Το σχετίζεσθαι και η σημασία του στην ανατροφή των παιδιών

Σ' αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στην καλλιέργεια και δημιουγία μιας σχέσης αγαπητικής, μιας σχέσης που εμπεριέχει και εκδηλώνει αγάπη. Κυριότερα θα αναφερθούμε στη σημασία που έχει μια τέτοια σχέση στην ανάπτυξη των παιδιών. Μια τέτοια σχέση διακατέχεται από σεβασμό, ελευθερία, ενδιαφέρον, φροντίδα και άλλες ποιότητες που θα αναλυθούν στη συνέχεια.

Όλη η ανάπτυξη των παιδιών μα και των ανθρώπων γενικότερα προϋποθέτει κάποιες βασικές συνθήκες, υπάρχουν συνθήκες που αναστέλλουν την ανάπτυξη, όπως για παράδειγμα ένα πολύ αυστηρό και αποστειρωμένο περιβάλλον όπου επικρατεί ο φόβος και άλλες που την ωθούν όπως ένα περιβάλλον δημοκρατικό που εμπνέει και ενισχύει. Θα λέγαμε ότι βασική προϋπόθεση στην ανάπτυξη  είναι η σχέση που αναπτύσσει και δημιουργεί ο γονέας ή ο εκπαιδευτικός με το παιδί.